MAKAMLAR ZİYARETGÂH DEĞİL, MİLLETİN EMANETİDİR
Devlet koltuğu; fotoğraf karesi değil, sorumluluk makamıdır.
Devletin makam koltukları; fotoğraf çektirmek, hediyeleşmek ya da belirli kişilerin ziyaretgâhı hâline gelmek için değil, millete hizmet etmek için vardır. O koltuklarda oturan herkes, şahsi çıkarını değil, milletin menfaatini temsil eder. Çünkü o koltuklar, makam değil emanettir.
Ne yazık ki son yıllarda bazı yerlerde bu anlayışın içi boşaltılmış durumda. Makam odaları, halkın derdinin dinlendiği yer olmaktan çıkıp, tebrik ziyaretlerinin ve protokol pozlarının sahnesine dönüşüyor. Oysa devlet geleneğimizde makam, milletin yüreğine en yakın durulan yerdir. O koltukta oturan kişi, halktan uzaklaştıkça devletin ruhu da zedelenir.
Gerçek devlet adamlığı, kalabalık ziyaretlerle değil; sessizce çözülmüş bir vatandaşın sorununda kendini gösterir. Makamlar, halkla arasına mesafe koyanın değil, o mesafeyi kaldıranın yeridir. Bir bürokratın, bir valinin, bir müdürün, bir belediye başkanının asıl görevi; kapısını açık tutmak, odasını halkın sesine çevirmektir.
Devlet yönetimi bir şeref meselesidir. O şeref; oturduğu koltuğu "kişisel alan" değil, "milletin hizmet alanı" olarak görenlerin omuzlarında yükselir. Her imza, bir vatandaşın kaderine dokunur; her karar, bir toplumun yönünü belirler.
Unutmayalım: Makamın büyüklüğü, içinde oturanın tevazusuyla ölçülür. Görev bitince geriye fotoğraflar değil, iz bırakmış hizmetler kalır.
Türkiye Cumhuriyeti’nin her kademesinde, “makamın ağırlığını değil, milletin yükünü” taşıyan yöneticiler oldukça; bu devletin temelleri sarsılmaz. Çünkü asıl güç, o koltuklarda değil, o koltukların hakkını veren yüreklerdedir.
???? 11.10.2025 Özkan ORUN
