Rahmetli Rasim Özdenören’in Yüzler adında bir eseri vardır. Bu eserde yazar, insanların karakterlerini “Bahanecinin Yüzü, Küstahın Yüzü, Uşağın Yüzü” gibi başlıklar altında ele almıştır.

Biz de farklı bir yüzü “Kaosun Yüzü” başlığında analiz etmek istiyoruz.

Kaos, huzurun zıttı olan şeydir. Huzursuzluk ortamı; karamsarlığın kol gezdiği, yaşam arzusunun azaldığı, psikolojinin yerle yeksan olduğu durumdur.

Kaosun yüzünü biz Kaos Man’de görmekteyiz.

Peki kimdir ve nedir bu Kaos Man? Kaos Man, huzursuzluğun ta kendisi ve kaynağıdır. Huzursuzluğu kendisiyle beraber her yere taşıyan kişidir.

Huzursuzluk denilince o akla gelir.

İşlerin doğru düzgün olması, insanların mutlu olması, sükûnet içinde çalışması Kaos Man’in işine gelmez.

İş ortamının olumlu ve sekinet içinde olması Kaos Man’i huzursuz eder.

Kısacası bu kişiler yanınıza geldiğinde içinizde bir burkulma hissi oluşur; bir an önce oradan ve ondan uzaklaşmak istersiniz.

Kendilerine “Niçin böyle davranıyorsun, yapıyorsun?” denildiğinde “İşler daha düzgün olsun diye böyle davranıyorum.” der.

Teşbihte hata olmaz derler ya; bu hâl, Bakara Suresi’nde Yahudilerin bir zümresi ve münafıklar hakkındaki ayette anlatılan duruma benziyor.

Ayette durum şöyle anlatılır: “Onlara, ‘Niçin bozgunculuk yapıyorsunuz?’ denildiğinde ‘Biz ancak ıslah edicileriz.’ derler. Hâlbuki onlar bozguncuların ta kendileridir.” (Bakara 2/11)

Yani Kaos Man, işleri düzelttiğini iddia eden ama tam zıttı; bütünüyle işi bozan, bununla da kalmayıp çalışma barışını da zedeleyen kişidir.

Kaos Man’de güç arzusu, takdir görme isteği ve yetersizlik kompleksi de en üst seviyededir.

Yoksa niçin böyle davranışlar sergilesin?

Muhtemelen bu cümleleri okuduğunuzda birileri aklınıza gelecek.

İşte bu kişilerden uzak durmak, huzuru ve sükûneti bulmanın en basit yollarından biridir.

Kaosu değil huzuru; kargaşayı değil sekineti ortamda hâkim kılan bireyler olmak bir Müslüman için olmazsa olmaz bir olgudur.

Çünkü Peygamber Efendimiz Müslümanın tanımını yaptığında “Mümin, başkasıyla hoş geçinen ve kendisiyle hoş geçinilen kişidir.” buyurmaktadır. (Ahmed, Müsned, 2/400)

Ne mutlu, girdiği her yerde kaosun değil huzurun yüzü olanlara.