Sene 1990. Oğlum HAKAN altı yaşındaydı. Hakan hayvanları çok sever. Israrına dayanamadım. İki tane ördek civcivi aldım. Mutluluktan uçuyor. Civcivler çabuk büyüdüler. Kocaman ördek oldular. Sorun başladı. Komşular ördekten rahatsız oluyor.

Birnur Hanıma “keselim de yiyelim bari” dedim. Hakan duymuş. Ağlıyor. Yer yerinden oynuyor. Kesmekten vaz geçtik. Ancak, komşular ile iyi geçinmek lazım. Ördekleri, Kemerburgaz’daki çiftliğime gönderdim.

Hakan, her hafta sonu, ördekleri görmek için, bizi Kemerburgaza gitmeye mecbur ediyor. Bir sefer, gittiğimizde gördük ki, ördekler teke düşmüş. Bekci Hakanı tanıdığı icin, ölen ördeğin ölüsünü saklamış. Getirdi. Hayvan mosmor olmuş.

Nedenini anlattı. Girdikleri gölette su yılanı varmış. Ördeği sokmuş.

Dikkatimi çekti. Diğer ördek gölete girmiyor. Halbuki, ördek gölde yüzmeyi sever. Hava sıcaktı, yakalayıp suya atım. Hemen, sudan dışarı çıktı.

Ördek aklı DÜŞMANINI TANIYOR.

Toplumuzda öyle insanlar var ki, ördek aklı kadar aklı yok. Ordusunu arkadan vurmuş. Esir düşen askerini katletmiş. Uluslararsı her platformda, düşmanca tavır sergileyen Filistinliler hakkında göz yaşı döküyor. Onlar için “asker gönderelim” diye miting yapıyor.