1966 Varto Depreminden Bugüne Muş'ta Ne Değişti!

1966’da Varto yerle bir oldu. Binlerce insan toprağa gömüldü. O günkü yetkililerin açıklaması mı? “Kader.”
Ne sihirli bir kelime değil mi? Hem sorumluluğu ortadan kaldırıyor hem de vicdanı rahatlatıyor.

Aradan 59 yıl geçti… Muş’a bakıyoruz:
Değişen bir şey yok!
Binalar aynı çürük, denetimler aynı göstermelik, belediyeler aynı uyurgezer. Yönetmelikler mi? Onlar da sadece rafları süsleyen kitapçıklar…

Muş’un sokaklarında dolaşın, yan yana dizilmiş 12-13 katlı binalara bakın. Depremi boş verin, biraz sert bir rüzgâr esse domino taşı gibi devrilecekler. Muş deprem bölgesi ama maalesef söylentilere göre birileri daire karşılığında 12-13 kartlara imza attı. Ama sorun yok, müteahhit “sağlam yaptık, 90-100 adet fore kazığı çaktık” diyor ya, hepimiz inanıyoruz!

Varto’da yaşanan acı bize ders olacaktı. Olmadı. Çünkü bizde ders değil, masal anlatmak moda. Masalın adı da belli: Kader Planı.
Tedbir yok, denetim yok, hesap soran yok… Ama kader var!

Kusura bakmasınlar ama bu kentin kaderi değil, beceriksizliğin, ihmalkârlığın, rant uğruna göz yumulan denetimsizliğin sonucudur. Yani kısaca: ihmal cinayeti.

Bugün Muş hâlâ depreme değil, sadece rantına hazır.
Yarın bir felaket yaşandığında yine aynı tiyatroyu izleyeceğiz: Önce “başımız sağ olsun” nutukları, ardından “kader planı” masalları… Ve geriye kalan binlerce yıkık ev, binlerce acı hikâye.

Artık yeter!

Muş halkı susarsa, yöneticiler uyumaya devam eder.
Muş halkı hesap sormazsa, yarın yine enkaz altında kalır.

Unutmayın: Deprem öldürmez, tedbirsizlik öldürür. Tedbirsizliğe göz yuman yönetimler de en az fay hattı kadar tehlikelidir.

O yüzden bu şehirde yaşayan herkesin omzunda aynı sorumluluk var:

Kendi geleceğini “kader masallarına” değil, kendi iradesine ve sorgulama gücüne teslim etmek.