Yıl; 1936 aylardan Aralık. Soğuk bir gün. Beyoğlu’ndaki Mısır apartmanında kaldığı dairede hayatını kaybetti. Beyazıd Camisindeki cenaze namazına onu seven binlerce genç ve dostları katıldı. Akif’in cenaze namazı için herhangi bir resmi tören hazırlanmadı, cenazeye resmi kişilerden ve kuruluşlardan katılan hiç kimse olmadı. Bir cami avlusu ve bir tabut. İçinde İstiklal marşımızın şairi Mehmet Akif Ersoy. Devlet erkânı yok. Sadece iki kalem katibi, üniversite öğrencileri ve binlerce sevenleri.

İşte o binlerce sevenleri onu son yolculuğunda el üstünde Edirnekapı şehitliğine kadar taşıdı.

Türkiye’nin İstiklal mücadelesinin sembol isimlerinden Mehmet Akif Ersoy, 1920-1923 yılları arasında Türkiye Büyük Millet Meclisinde Burdur milletvekili olarak görev yapmıştı. Mehmet Akif Ersoy, Anadolu’nun birçok şehrinde camilerde verdiği hutbelerle halkın milli duygularını coşturmuş ve halkın milli mücadeleye destek vermesinde çok önemli bir rol oynamıştı.

Meclis’te Kurtuluş Savaşını destanlaştırarak yazdığı “Kahraman Ordumuza” başlığıyla okunan şiir, 12 Mart 1921’de İstiklal Marşı olarak kabul edildi. 1924 yılında ise Osman Zeki Üngör tarafından bestelenerek “Türkiye Cumhuriyeti’nin Milli Marşı” şeklinde ilan edildi. Mehmet Akif Ersoy yarışmadan kazandığı 500 lirayı kabul etmeyip Türk Ordusu’na, İstiklal Marşı’na da ‘Sahafat’ta yer vermeyip millete armağan etti.

İlk defa 1983 yılında devlet töreni ile anıldı. İstiklâl Marşı’mızı yazdığı ev ilk olarak 27 Aralık 1984 günü yapılan bir törenle ziyarete açıldı. TBMM, 2007’de güçlü bir adım daha atarak “İstiklâl Marşı’nın Kabul Edildiği Günü ve Mehmet Âkif Ersoy’u Anma Günü” Kanunu’nu kabul etti. Böylece 12 Mart, millî günlerimiz arasına girdi.

Ödül olarak o günün 500 lirasını dahi kabul etmeyen, istiklal Marşını safahat’a almayarak kahraman ordumuza ve milletimize ithaf eden milli şairimize Allah rahmet eylesin. Mekanı cennet olsun.

Dr. İlhami Pektaş