- Ateizmi bilinçli olarak mı seçtin?

- Nasıl yani?

-Demek istiyorum ki ateist olmana sebep olan şey neydi? Belli bir araştırmanın sonucunda mı ateist oldun.

- Ha, şu mesele… Aslında öncesinde de çok inançlı bir insan değildim. Okumayı falan da çok sevmem ama her nasılsa bir gün elime geçen bir hikâyenin çocuk kahramanı sayesinde ateist oldum.

- Nasıl yani?

- Şöyle, o hikâyenin çocuk kahramanı sakat. Arkadaşları koşup oynarken o bunu yapamadığı için mutsuz. Tanrıya kendisinin de koşup oynayabilmesi için dua edip yalvarıyor ama o ne kadar dua ederse etsin bu duası bir türlü kabul olmuyor. Hikâye bitiyor ama çocuk hala sakat. İşte o anda bende ip koptu, tanrıdan tamamen ümidimi kestim ve ateist oldum

- Niçin?

- Niçin olacak hikâye boyunca tanrı o sakat çocuğun duasını kabul etmemişti de ondan.

- Okuduğun bu hikâyeyi kimin yazdığını biliyor musun?

- Yok bilmiyorum.

- Ama bir yazarı vardır değil mi?

- Elbette vardır.

- Senin, benim gibi bir insan yani.

- Elbette ne olmasını bekliyordun ki?

- Hiç bir şey… Demek istiyorum ki yazar isteseydi çocuğun duasının kabul olmasını sağlardı, öyle değil mi?

- Evet tabi…

- Yani burada belirleyici olan hikâyenin yazarı…

- Öyle…

- Peki, o zaman bir insanın sübjektif bakış açısından tanrının yokluğuna nasıl karar verebiliyorsun?

-Yani ne diyeyim bilmem ki…

- Aslında konu çok basit… Sen zaten inanmayı çoktan bırakmıştın da bunu kendine (vicdanına) kabul ettirmekte zorluk çekiyordun. İşte tam da burada eline geçen bir fırsatı kullanıp bu hikâyeyi inançsızlığının gerekçesi olarak öne sürmüş ve kendini sözüm ona temize çıkartmışsın. Bu şekilde davranarak aslında vicdanına kabul ettiremeyeceğin bu inkâr için suçu o hikâyedeki tanrıya, son tahlilde de hikâyenin yazarına yüklemişsin.

-Öyle mi yapmışım?

-Sence?

-Bilmiyorum.

- İyisi mi sen bu kararını bir daha gözden geçir.

- Sanmıyorum.

- Yani zor olanı seçiyorsun?

- Nasıl yani?

- Kolay olan inanmaktır ama tabi bunu nefsine (egona) kabul ettirebilirsen. Aksi takdirde işin gerçekten zor.

- Zor mu, kolay mı?

- Sen karar ver.

__________________/

Not: Bu yazı bir dostla yapılmış sohbetin özetidir. Bence ateistlerin çok büyük bir çoğunluğu niçin ateist olduklarını bilmeden ateist oluyorlar. Bunlar dinin kişiye yüklemiş olduğu yükümlülükleri çeşitli nedenler yüzünden yerine getiremedikleri ve bu durumu da kendilerine kabul ettiremedikleri için inkâr etme yönünde tercihte bulunuyorlar.

Önce ateist oluyorlar sonra gerekçelendirmek için öğrenmeye çalışıyorlar. Bu kadar basit…

RECEP AKIL